ODANIN KURULUŞU
Herşey Maliye ve Gümrük Bakanlığı’nın 22.01.1990 tarih ve 6212 sayılı yazısı ile ete kemiğe bürünmeğe başladı. Geçici Kurul Başkanı Prof. Dr. Orhan Morgil’in imzasını taşıyan yazıda yasanın 15. maddesine göre İzmir ilinde Serbest Muhasebeci ve Mali Müşavirler Odası kurulacağı belirtiliyordu. Odanın kurulması için 27 Ocak 1990 günü saat 9.30 da Bornova’da Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Büyük Amfisinde yapılacak olan toplantıya katılmaya çağıran yazıda ayrıca izin belgelerinin de verileceği duyuruluyordu.
13 Haziran 1989 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanan “ Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanunu”na göre yıllardan beri gündemde olan örgütlenme Orhan Morgil’in yazısı ile yaşama geçiyordu.
27 Ocak 1990 günü izin belgelerinin dağıtımı sırasında bir büyük heyecan da odanın ilk kurucu yönetim kurulu seçiminde yaşanıyordu. “Çağdaş Muhasebeciler-Mali Müşavirler” listesinde yer alan Nurettin Akbaş, Nihal Açık, Necmettin Keleş, Harun Ayzit ve Ergün Okçay kurucu yönetim kurulu olarak seçildiler.
Seçilenler kendi aralarında yaptıkları toplantıda Harun Ayzit’i İzmir SMMMO’sı yönetim kurulu başkanlığına, Necmettin Keleş’i başkan yardımcılığına, Nurettin Akbaş’ı sekreterliğe, Ergün Okçay’ı saymanlığa, Nihal Açık’ı da üyeliğe getirdiler.
ODANIN İLK BAŞKANI HARUN AYZİT ANLATIYOR
Ege Üniversitesi Kampüsü’nde ilk kez kendi adımı yönetim kurulu aday listesinde gördüm. Belgesi gelmeyen arkadaşlarımız aday olamadılar. Bu liste ile ilgili ön çalışmayı yapan arkadaşlarımız belgesi gelenlerin içinde benim adımı da görünce listeye yazmayı uygun görmüşler. Ben ilk kez orada listede olduğumu öğrendim.
Meslektaşlarımız belgesini alıp gittikten sonra orada ayaküstü bir toplantı yaptık. Görev bölümü yaparken, diğer arkadaşlarımızın merkeze uzak olmaları nedeni ile Necmettin ya da benim başkan olmam gerekti. Arkadaşlar sen ol dediler. Ben de öyle başkan oldum.
Mesleğin en yoğun olduğu aylardı. Bir çok meslektaşımızın katkısı ile bir yer aradık. Benim daha önceden buna benzer bir deneyimim de yoktu. İlk önceleri bayağı zorluk çektik, bocaladık. Bir meslektaşımızın yardımı ile ilk yerimizi kiraladık. Onbeş gün içinde boya, tefriş ve döşemesini yaptık. O yer 800 kişilik bir oda için küçük değildi.
İlk günler alt yapımız da yoktu. Nurettin’in bürosu Buca’daydı. Ergün Karşıyaka’daydı. Bir araya gelmekte bile zorlanıyorduk. Odaya gelen arkadaşlara yanıt verme konusunda da güçlükler çektik. Benim büromun telefonları durmuyordu. Meslektaşlarımız gelir vergisi beyannamesi için bile arayıp sorular soruyorlardı.
Oda başkanı olarak bu işe zaman ayırmam gerekiyordu. Kendi büromda da işler yoğundu. İkisi bir arada gitmiyordu. Bu nedenle de ondan sonra bir daha aday olmadım.
Ankara’ya bir toplantıya çağırdılar. Uykusuz olarak otobüse bindim. Yolda “benim şu an evde olmam gerekirdi” diye düşünüyorum. Bunu otobüs yolculuğu boyunca düşündüm. Bir sürü iş vardı büroda yapılacak. Mart’ın 20’si. Bir başka handikap da o günlerde cep telefonları yok. Bir yerden şehirlerarası telefon ederek bürodaki durumu sorabildim. Toplantıya Maliye Bakanı Adnan Kahveci gelecek. İşi varmış gelmesini bekledik. Yine işini gerekçe göstererek yarım saat konuştu ve ayrıldı. Toplantı iki saatte bitmişti. İki saat için Ankara’ya gelmiştim. Anladım ki yoğun iş temposu olanlara göre değildi bu yöneticilik.Bana göre değildi.
Bir başka kez yine Ankara’ya çağrıldık. Kuruldan çıkan belgeler verilecek. Maliye Bakanı illa oda başkanları gelecek diye tutturmuş. Çaresiz gittik. Seçimler yaklaşmıştı. Bu nedenle bayağı belge çıkmıştı. Bunları dosyaları ile birlikte bir çuvala doldurdular. Masa kadar bir çuval. Bu kadar büyük çuvalı nereden bulmuşlardı? Maliye Bakanlığı’nın en üst katındayız. Tek başıma o çuvalı taşımam mümkün değil. Orada bırakıp birilerini yardıma çağırma şansım hiç yok. Çuval belge dolu. Bird
